ΖΑΛΙΣΜΕΝΟΣ

ΖΑΛΙΣΜΕΝΟΣ

Την ώρα που άρχισαν να κινούνται τα στρατιωτικά τμήματα, που ξεκίναγε το κύριο σώμα και έπρεπε να ξεκινήσουν και οι γύρω στον Άρη, μόλις είχε διαβάσει αυτός το «κεραυνοβόλο μήνυμα».
Και πριν προλάβει ακόμη να συνέλθει, ακουστήκαν από το καραούλι εκείνοι οι πυροβολισμοί, οι στιγμιαίοι, που είχαν ακούσει και οι άλλοι του κυρίου σώματος την στιγμή που ξεκίνησαν.

Στο καραούλι ήταν ο Δράκος, από λάθος εκείνης της ημέρας των ταλαιπωριών και της αναστατώσεως.

Λάθος γιατί ο παλιός κλέφτης, περασμένος πια στα χρόνια, ούτε άκουγε, ούτε έβλεπε καλά. Λάθος ακόμη για τέτοιες κρίσιμες στιγμές, γιατί όπως έλεγε ο Άρης, οι παλιοί Κλαρίτες που ήρθανε στον ΕΛΑΣ, όλα τα μάθαιναν και τα συνήθιζαν εκτός από το να φυλάγουν κανονικά τις βάρδιες τους στις σκοπιές. Ίσως και να κοιμήθηκε στο καραούλι ο παλιός Κλαρίτης και να τον πιάσανε στον ύπνο. Πρόλαβε όμως να προβάλλει κάποια αντίσταση στους ένοπλους του Βόιδαρου που του ρίχτηκαν. Έτσι, έστω και αιχμάλωτος ο ίδιος δεν άφησε ανειδοποίητους τους δικούς του.

Σε αυτό το μέρος αυτοκτόνησε ο Άρης

Με τους πυροβολισμούς οι αντάρτες της ομάδας διοικήσεως, απλώνονται, πιάνουν θέσεις. Ένα χαλίκι, ξεσηκωμένο από κάποια σφαίρα χτυπάει τον Λέοντα.

-       Χτύπησες; Σε χτυπήσαν; Ρωτάει ο Άρης

-       Όχι, χαλίκι ήταν, τίποτα δεν έπαθα

-       Εμπρός φωνάζει ο Θάνος, δεν είναι να δώσουμε μάχη εδώ. Ξεκινάμε όπως έχουμε συμφωνήσει με τους άλλους, φεύγουμε εμπρός.

Αθέατοι όπως είναι μέσα στο δάσος, μαζεύονται στη στιγμή, έτοιμοι για ξεκίνημα

-       Απ’ εδώ, λέει ο Άρης και ξεκινάει πρώτος.

-       Αποφάσισες να σκοτωθούμε όλοι; Πετάγεται ο Θάνος. Πού τραβάς κατά κει, επάνω τους θα πέσουμε τώρα; Απ’ εδώ, απ’ εδώ είπαμε.

-       Καλά το λες, δίκιο έχεις. Ναι απ’ εδώ που λες θα τραβήξουμε.

Η κατεύθυνση που έδειχνε ο Θάνος ήταν εντελώς αντίθετη απ’ εκείνη που είχε ξεκινήσει ο Άρης. Έτσι οι άνδρες κάνουν μεταβολή και ο αρχηγός τους βρίσκεται από πρώτος τελευταίος στη μικρή φάλαγγα. Και έτσι «κόβουν» μεσ’ το δάσος μια μικρή απόσταση.

Όπως προχωρούν οι άλλοι, αυτός όλο και κοντοπατάει, βραδυπορεί. Δεν έχουν προχωρήσει ούτε διακόσια μέτρα από κει που ξεκίνησαν, όταν ο προτελευταίος τους, ο Τζαβέλλας βάζει τις φωνές:

-       Σταθείτε! Σταθείτε που πάτε; Σκοτώθηκε ο αρχηγός.

Αλαφιασμένοι σταματούν και στρέφουν τα κεφάλια τους να δουν τι γίνεται. Δεν καταλαβαίνουν στο πρώτο την σημασία της κραυγής. Νομίζοντας πως χτυπήθηκε από άλλον, από κάποιον στρατιώτη.

Αλλά βλέποντας τον ξαπλωμένο ανάσκελα νεκρό αρχισυμμορίτη κατατοπίζονται κι όλας από τις φωνές του ίδιου του Τζαβέλα που αυτόν πρωτάκουσαν:

-       Σκοτώθηκε! Αυτοκτόνησε! Θα πάω και εγώ μαζί του.

-       Κι εγώ, φωνάζει ο Δήμος Ζαγκλάρας.

-       Κι εγώ, τσιρίζει κάποιος άλλος.

-       Τρελαθήκατε; Σκασμός, ωρύεται ο Θάνος που μπαίνει στη μέση, σαν αρχηγός πια. Μην τσιρίζετε σαν γυναίκες, εμπρός ίσια στην αποστολή μας

-       Σωστά σας το λέει ο Θάνος, συμπληρώνει ο Τζαβέλλας. Σωστά! Προχωρείτε!

Ο ίδιος όμως δεν προχωρεί με τους άλλους. Και οι άλλοι που φεύγουν παραζαλισμένοι, ακούν μια δεύτερη πιστολιά. Μερικοί μόνο στρέφουν πίσω το κεφάλι τους να δουν τι έγινε χωρίς ούτε και αυτοί να έχουν ξεκαθαρισμένο στο μυαλό τους αν ο Τζαβέλλας αυτοκτόνησε με το πιστόλι του – τον «Ελβετό», όπως τον έλεγε – ή με μια χειροβομβίδα. Γιατί πίσω τους, ακουστήκαν πυκνά πια πυρά των καταδιωκτικών δυνάμεων.
===========================================

Η ΔΙΑΛΥΣΗ