Η ΔΙΑΛΥΣΗ

Η ΔΙΑΛΥΣΗ

Η καθυστέρηση και προ πάντων το συγκλονιστικό για αυτούς γεγονός της αυτοκτονίας, συντελούν ώστε στη πάρα πέρα φυγή τους να κυριαρχούνται από σύγχυση και απελπισία. Με το τουφεκίδι που άναψε πίσω τους, με την βία να απομακρυνθούν πριν πήξει αυτός ο χώρος από στρατό, χάνουν κάθε συνοχή, τα χάνουν όλα, αλλοφρονούν!

Ο Δημοσθένης Ζαγκλάρας, καθώς τρέχανε πάνω από μια καμπή του Αχελώου, γλίστρησε, έπεσε σε μια δίνη πνίγηκε. Για αυτόν έγραψαν οι εφημερίδες ότι «επνίγη ο καπετάν Θάνος». Ο Λέων ξέκοψε και λούφαξε κάπου εκεί κοντά δύο μέρες και ύστερα έφθασε στη Σπερχειάδα όπου παραδόθηκε στις αρχές. Ξέκοψαν με το πρώτο και άλλοι 3 – 4. Πάρα κάτω πιάστηκε και η μόνη γυναίκα που ακολουθούσε εκείνο το τμήμα. Στο καραούλι πιάστηκε, όπως είδαμε, και ο Δράκος. Οι άλλοι μπόρεσαν να ξεμακρύνουν για να διαλυθούν πάρα πέρα. Ο Θάνος έφθασε μ’ άλλον ένα στην Σπερχειάδα, όπου κρύφθηκε δυο μήνες. Πιάστηκε στο Κηφισοχώρι, όπου προσπάθησε να φτάσει στην Αθήνα με τα πόδια.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ τμήμα των δυο διμοιριών, περιμένοντας μάταια ως το σούρουπο της επομένης ημέρας, ξεκίνησε συντεταγμένο για Ευρυτανία, με την ελπίδα ότι εκεί πάντοτε θα συναντηθούν με τον Άρη. Πέρασαν το Γάβροβο, διανυκτερεύοντας στις ακόμα χιονισμένες κορυφές του. Την άλλη ημέρα κατευθύνθηκαν προς το δάσος προς το Αυλάκι. Εκεί έχουν μια σύγκρουση με ενόπλους πολίτες..

Σε άλλες δύο ενέδρες και συγκρούσεις, έχουν ένα νεκρό. Οι ενέδρες και συγκρούσεις συνεχίζονται και τις επόμενες ημέρες, με στρατό και ένοπλους πολίτες. Οι Θεσσαλοί αποφασίζουν να γυρίσουν πια στον τόπο τους. Τα χτυπήματα όμως εξακολουθούν προς όλες τις κατευθύνσεις με συνέπεια τον κατακερματισμό, την διάλυση και την σύλληψη των περισσοτέρων. Μια ομάδα οδηγείται στο Καρπενήσι, άλλη στο Αγρίνιο. Εκεί πια στις φυλακές μόνο, έμαθαν οι Αρειανοί αυτών των ομάδων (του κυρίου σώματος) το δραματικό τέλος του αρχηγού τους.

Όσο για την εμπροσθοφυλακή με τον Λευτέρη Χρουσιώτη, δεν έχουν και πολύ διαφορετική τύχη. Όπως χάσανε τον Αχτιδικό οδηγό μόλις ακουστήκαν πίσω τους τα καταιγιστικά πυρά, τους δημιουργήθηκε η πεποίθηση πως ήταν προδότης και τους παρέσυρε σε παγίδα ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων. Κάτι άλλες τουφεκιές γύρω τους και ο φόβος μήπως ο προδότης θα φέρει και άλλο στρατό καταπάνω τους, τους έκαναν να μην σκεφθούν καν τον γυρισμό πίσω, αλλά να απομακρυνθούν όσο μπορούσαν πιο γρήγορα,, από τον χώρο της ενέδρας.

Έμειναν ξεκομμένοι εκεί γύρω. Ακολούθησαν ύστερα δικό τους δρομολόγιο και κρύφτηκαν 2 – 3 μέρες συνέχεις και νηστικοί όπως περιέτρεχαν τον τόπο στρατιωτικά αποσπάσματα. Δεν μπόρεσαν να επικοινωνήσουν με κανένα. Η Ρούμελη που νόμιζαν απόρθητο φρούριο είχε πάψει να ΕΑΜοκρατείται. Και μόλις έπαψε η στυγνή κυριαρχία των κομμουνιστών έπαψαν και εκείνοι που ήξεραν οι ΕΛΑΣίτες. Με τους υπεύθυνους στα χωριά συνδέσμους, αγγελιοφόρους, τροφοδότες και πληροφορίες. Το μόνο που έμαθαν αυτοί, ο Λευτέρης Χρυσιώτης και κάποιος Τσίτσιας, ήταν ο φόνος του αρχηγού τους. Η είδηση επέφερε την ολοκληρωτική διάλυση τους. Μόνο ο Χρυσιώτης κατόρθωσε να διαφύγει μέχρι τέλους. Δηλαδή μέχρι της ενάρξεως του ολοκληρωτικού συμμοριτοπολέμου. Για να εκτελεστεί με κάποιαν άλλη αφορμή από το ίδιο το κόμμα του (τον διαβόητο Γούσια) ως επικίνδυνος «Αρειανός». Διότι είχε την κακή συνήθεια να πιστεύει – και να ψιθυρίζει – ότι αν ήταν αρχηγός ο Άρης στον συμμοριακό στρατό του Ζαχαριάδη, θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα. Για τον λόγο αυτό θα απαχθεί από το κατάλυμα του και θα εκτελεστεί νύχτα, έξω από το χωριό Δάφνη (ή Κάτω Χουμίριανη) των Βαρδουσίων.

Διαφορετική κάπως τύχη θα έχει ο έτερος διασωθείς από την τελευταία περιπέτεια. Ο Πελοπίδας (Παντελής Λιάσκας). Διαφορετική τύχη φαινομενικά. Και αυτός θα ενταχτεί στο στρατό του Ζαχαριάδη. Αλλά θα σκοτωθεί εντελώς τυχαία (τον ίδιο χρόνο με τον Λευτέρη 1947) από μακρινή αδέσποτη σφαίρα! Έτσι θα λέγεται φανερά. Ενώ μυστικά, θα ψιθυρίζετε ότι και αυτού ο θάνατος δεν ήταν τυχαίος και απρογραμμάτιστος.

ΣΩΤΗΡΙΑ πραγματική από τους «Αρειανούς» θα βρουν μόνο όσοι αιχμαλωτιστούν από τις κρατικές δυνάμεις.

Δεν πρόκειται για παραδοξολογία, αλλά για την πραγματικότητα. Θα δικαστούν και θα καταδικαστούν βέβαια σε διάφορες ποινές. Αλλά κάποτε θα αποφυλακιστούν, ο ένας μετά τον άλλον.

Όσο καιρό μείνουν φυλακισμένοι, θα έχουν επικοινωνία μεταξύ τους. (Θάνος, Μήτρος, Λέων, Τσίτσιας κλπ). Ή σαν συγκρατούμενοι ή με τις διάφορες μεταγωγές και μετακινήσεις. Και με την επικοινωνία τους εκείνη θεωρούν υποχρέωση τους σαν ΕΡΓΟ για τη ΖΩΗ τους, την διερεύνηση των συνθηκών, υπό τις οποίες έπεσαν στην ενέδρα των κρατικών δυνάμεων. Αν δηλαδή προδόθηκαν και από ποιους και γιατί.

Οι Αρειανοί έχουν καταλήξει σε θετικό συμπέρασμα, για το ερώτημα αυτό: Ναι, τους πρόδωσε εκείνος ο αχτιδικός. Τους έριξε σε ενέδρα κρατικών δυνάμεων. Το πιστεύουν, δεν αμφιβάλλουν για την παγίδευση τους, από κομματικό στέλεχος.
=============================================

Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΣ