Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Τις μέρες εκείνες ο διευθυντής του «Ριζοσπάστη» Κ. Καραγιώργης – με την νομιμότητα που του εξασφάλιζε η Βάρκιζα – πήγαινε στον Άγιο Φραγκίσκο των ΗΠΑ.
Εκεί άρχιζε μια διάσκεψη των νικητών του πολέμου για τον ΟΗΕ και άλλα θέματα, τη ώρα των ραγδαίων συμμαχικών προελάσεων, στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Εκεί άρχιζε μια διάσκεψη των νικητών του πολέμου για τον ΟΗΕ και άλλα θέματα, τη ώρα των ραγδαίων συμμαχικών προελάσεων, στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Από το εξώφυλλο του Αναγνωστηρίου Α΄ Δημοτικού για τα παιδιά των «Μακεδόνων» που το ΚΚΕ είχε αναγνωρίσει.
|
Στο δρόμο του, στην Αγγλία πληροφορήθηκε κάτι που έσπευσε να τηλεγραφήσει στην εφημερίδα του, έστω και κάπως αόριστα και ανεξακρίβωτα:
«Ο αρχηγός του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης, ζούσε. Βρετανικά στρατεύματα είχαν απελευθερώσει τους κρατουμένους του Γερμανικού στρατοπέδου, με αρκετούς Έλληνες, μεταξύ των οποίων και τον αρχηγό του (Παπάγος, Πιτσίκας, Δέδες, Μπακόπουλος, Κοσμάς και άλλοι)»
Την είδηση πρόβαλε η ΕΑΜική «Ελεύθερη Ελλάδα» με εντελώς έκτακτο παράρτημα, την 1η Μαΐου 1945. Την επομένη την πήραν και άλλες εφημερίδες που έφθασαν και ως την Καστοριά. Από εκεί δε έφθασε - η είδηση – προφορικά και ασαφής, στα χωριά της περιπλανήσεως του Βελουχιώτη.
«Ο Ζαχαριάδης ζει! Έρχεται στην Ελλάδα».
ΤΟΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ τον είχαν για ημίθεο οι κομμουνιστές της εποχής εκείνης.
§ Οι νεότεροι, οι κατοχικοί, δεν τον είχαν δει ποτέ, πουθενά. Από τους παλιούς, μαθαίνανε πολλά και καταπληκτικά.
§ Και από τους παλιούς, όμως τους προπολεμικούς, ελάχιστοι τον γνώριζαν προσωπικά. Διότι ζούσε πολλά χρόνια, σε διαρκή παρανομία,. Εδιώκετο από χρόνια για την δολοφονία του αστυφύλακα Γυφτοδημόπουλου. Από κρύπτες και καταπακτές διοικούσε το κόμμα του. Το 1936, ακυρώθηκε η υποψηφιότητα του, λόγω διώξεως και καταδίκης. Έτσι και από τους προπολεμικούς του ΚΚΕ, επειδή σχεδόν όλοι δεν τον γνώριζαν προσωπικά, έμεναν με τις περί αυτού εντυπώσεις του θρύλου. Τον εφαντάζοντο και αυτοί, ημίθεο!
Κατά την διάρκεια της κατοχής, κάθε κομμουνιστική αποτυχία ή αδυναμία, την ακολουθούσε η επωδός:
-Αν είχαμε εδώ τον Νίκο δεν θα την παθαίναμε έτσι.
Ο θρύλος εντείνεται και μεγαλοποιείται, με τις απελευθερωτικές περιπέτειες και καταστροφές του τόπου από το ΚΚΕ, αλλά και τα δικά του παθήματα.
Τώρα πάλι όλοι, παλιοί και νέοι, με την πεποίθηση για τις άφθαστες ικανότητες ενός ημίθεου, δεν έχουν απολύτως καμιά αμφιβολία.
- Ο Ζαχαριάδης, θα τα διορθώσει όλα. Όλα!
Ο Βελουχιώτης αν και δεν τον φαντάζεται ημίθεο τον αναμενόμενο πάντως τον νομίζει «από μηχανής Θεό», για την σωτηρία του, την δέχεται ενθουσιασμένος. Τις ημέρες που τον βασάνιζε το δίλλημα να φύγει ή να μείνει είχε στείλει δυο γράμματα στο Π.Γ. Ζητώντας το «Φύλλο Πορείας» που του είχαν τάξει. Τώρα όμως εξηγεί και αναλύει … επίσημα στην ομάδα του, τα της νέας καταστάσεως και των νέων αποφάσεων του.
Η συνέλευση πραγματοποιείται στο χωριό Πεύκος, εκείνες ακριβώς τις ημέρες. Άρχισε η συνέλευση με κριτική της μάχης στη Καλή Βρύση, αλλά συνεχίστηκε με «πολιτικές ανακοινώσεις».
«Ότι γύρευε ως τώρα στο εξωτερικό από κάποιο άτομο ή οργανισμό όπου θα έπρεπε να καταγγείλει την ηγεσία Σιάντου – Ιωαννίδη, τώρα μπορούσε να το πετύχει και μόνο με το Ζαχαριάδη. Αλλάζει δηλαδή πια ο σκοπός του. Δεν επιδιώκει να δικαιωθεί από «διεθνή ηγεσία», αλλά από τη Ελληνική, τον «νόμιμο» αρχηγό του ΚΚΕ. Σ’ ένα συνέδριο με τον Ζαχαριάδη αρχηγό, σε μια κριτική για τα λάθη του Λιβάνου και της Καζέρτας, για τον κακό χειρισμό της μάχης των Δεκεμβριανών, για την Βάρκιζα, θα εύρισκε ο καθένας το δίκιο του. Θα γινόταν ακόμη καταλογισμός των ευθυνών και θα έμπαινε στη μπάντα και στο εδώλιο ο Γέρος και ο Ιωαννίδης.
Αυτές ήταν με λίγες γραμμές οι απόψεις του και απόλυτη η αισιοδοξία και η πεποίθηση του πώς με την άφιξη του Ζαχαριάδη, όλα θα πήγαιναν πια προς το καλύτερο, όλες οι πληγές θα εύρισκαν το γιατρό και τη γιατρειά τους!
Έτσι αποφασίζετε οριστικά πια η επιστροφή στη Ρούμελη, αλλά και η συνεχής, συστηματική, διαρκής επικοινωνία με το κόμμα ώστε να μην υπάρξει και η παραμικρή κατηγορία από τον αρχηγό του ΚΚΕ για αντιπειθαρχικές εκδηλώσεις.============================================== ΠΑΝΟΠΛΟΙ
