Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΣ

Ο  ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΣ

Ο ΔΡΑΚΟΣ που αιχμαλωτίστηκε στο καραούλι, άγνωστο πώς, βρήκε και αποκεφάλισε τα δυο πτώματα, όπως το γράφουν οι άλλες εφημερίδες. Σε δυο μέρες οι στρατιωτικές αρχές τον στέλνουν με μεταγωγή στην Αθήνα και ο εισαγγελεύς
προφυλακισμένο στις φυλακές Χατζηκώστα. Οι οποίες αυτή τη περίοδο είναι ένα κομμουνιστικό θηριοτροφείο. Δηλαδή βρίσκονται φυλακισμένοι περί τους επτακόσιους αποθηριωμένοι ΕΛΑΣίτες. Μετά τα μεταβαρκιζιανά ημίμετρα και την κρατική αδράνεια δεν πρόκειται στη πραγματικότητα περί φυλακισμένων. Οι ίδιοι λένε ότι είναι μόνο πολιορκημένοι.

Δεν μπορούν να αποδράσουν. Κατά τα άλλα οι «πολιορκημένοι» των φυλακών έχουν μεταβάλει το κτίριο σε ΕΑΜικό φρούριο και ολημερίς τραγουδούν επαναστατικά τραγούδια.

Το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη

¨Όταν γίνεται γνωστό ότι ο «ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΣ» βρίσκεται εκεί – στα γραφεία ακόμα για την τυπική διαδικασία σε κάθε μεταγωγή – άγρια θύελλα ξεσπάει στις φυλακές. Σε δύο λεπτά οι εξακόσιοι, από τους επτακόσους κρατούμενους, έξαλλοι και αφρισμένοι ορμούν να τον λυντσάρουν.

Μερικοί πιάνουν την μεγάλη εξώθυρα. Ενώ πολλοί σε μανιακή κατάσταση απαιτούν «να τους παραδοθεί ο εγκληματίας».

Οι ωρυόμενοι και μαινόμενοι δεν λογαριάζουν ούτε διεύθυνση, ούτε φύλακες, ούτε και τη φρουρά ακόμα, όπως τους έχει πιάσει το κομμουνιστικό αμόκ.

Μόνο με την επέμβαση του φυλακισμένου ΕΛΑΣίτη σμηνάρχου Μίχου, του γραμματέα (των φυλακισμένων) Γ. Μόσχου και μερικών ακόμα στελεχών που καταλαβαίνουν τις συνέπειες, σώζει το κεφάλι του ο «αποκεφαλιστής». Και τον παίρνει η φρουρά άρον – άρον για αλλού, πριν ξαναπιάσει το αμόκ τους εξαγριωμένους θαυμαστές του αιμοδιψούς, νεκρού πια, αρχισυμμορίτη.

ΣΤΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΚΕ

Με τον θάνατο του, θα αποδειχθεί ότι είχε εν ζωή και τους διατηρεί μετά θάνατο, πολλούς θαυμαστές ο θηριώδης. Εκεί στου Χατζηκώστα την επόμενη, θα γεμίσει ο τόπος από φωτογραφίες του. Αποκόμματα εφημερίδων, κολλημένα στους τοίχους των θαλάμων ή κρεμασμένα μα σπάγκους, μέσα από πρόχειρες κορνίζες. Τα ίδια γίνονται και στις άλλες φυλακές. Παντού εκδηλώνεται απροκάλυπτα ο θαυμασμός, ή εκτίμηση για εκείνον που τόσο έντονα και αδίστακτα αποκήρυξε και κατάγγειλε σαν διασπαστή και προβοκάτορα ο αρχηγός του ΚΚΕ.

Τέτοιο φαινόμενο ομαδικής διαφωνίας με την ηγεσία, πρώτη φορά παίρνει τόσο μεγάλη έκταση μέσα στο ΚΚΕ. Μόνο στα γεγονότα της Τασκένδης του 1953 – τότε που οι φαγωμάρες έφθασαν μέχρι δαγκώματα με αποκοπές σε αυτιά και μύτες – θα επαναληφθεί όμοιο φαινόμενο.

Ο ΙΔΙΟΣ ο Ζαχαριάδης θα διατηρήσει άσβεστο μίσος εναντίον εκείνου που υπήρξε  - με τα δικά τους μέτρα κριτήρια και κρίματα – υπήρξε ένα θύμα του.

Θα τον μισεί, ακριβώς όπως λένε ότι γίνεται με κάθε θύτη για το θύμα του. Το 1950 μετά τον όλεθρο και τις καταστροφές από τον δικό του τρίτο γύρο, θα γράψει σε μια κριτική ανασκόπηση για τη Βάρκιζα και τις συνέπειες της. Και θα επαναλαμβάνει – επί τη ευκαιρία – το υβρεολόγιο κατά του θύματος του (προβοκάτορας κλπ).

«Η 7^η ολομέλεια έδωσε σωστή εχτίμηση και ανάλυση και του σφάλματος μας στη Βάρκιζα. Σημαίνει μήπως αυτό ότι οι τυχοδιώκτες και προβοκάτορες Κλάρας (Μιζέριας), Πετσόπουλος και Σια που χτύπησαν τη συμφωνία της Βάρκιζας είχαν δίκιο;

Γεγονός είναι ότι αυτοί χτυπούσαν τη Βάρκιζα γιατί θέλαν να σπρώξουν το ΚΚΕ σε καταστροφές ….»
============================================
ΑΥΤΟΠΤΗΣ  ΜΑΡΤΗΡΑΣ