ΤΟ ΔΙΛΗΜΑ

ΤΟ ΔΙΛΗΜΑ

Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ από την κομματική ηγεσία του αρχισυμμορίτη της θα γίνει φανερή, με την είσοδο του, για λίγο, στο Αλβανικό έδαφος. Και από την προηγούμενη αποστολή εκεί, των καπεταναίων του Ζντράβου και Πελοπίδα.

Στο χωριό του Δράκου – απ’ έξω όμως – όπου οι χωριανοί του, τους έφεραν να φάνε, περίμεναν τον Βελουχιώτη, οι συμμορίτες του. Και εκεί τους βρήκε την άλλη μέρα γυρίζοντας από το Αλβανικό έδαφος – όπου άφησε τους τραυματίες που δεν έκαναν για την συνέχιση των περιπετειών του. Μαζί του γύρισαν και ο Πελοπίδας μαζί με τον Ζντράβο.

Τα όσα έχουν γραφεί γι’ αυτή την είσοδο στην Αλβανία, ότι δηλαδή μπήκε με όλους τους αντάρτες του και ότι ύστερα από 24ωρη παραμονή αντιλήφθηκε πρόθεση για αφοπλισμό όλης της ομάδας και μόλις πρόφτασε να «αποδράσει», αποτελούν μυθεύματα.Οι Αλβανοί τον περιποιήθηκαν όσο μπορούσαν. Και γυρίζοντας έφερε, όπως το συνήθιζε σε τέτοιες περιπτώσεις, «και κάτι για τα παιδιά», εξαιρετικό καπνό αυτή τη φορά, καλοκομμένο σε μεγάλα κουτιά, σαν εκείνες τις «κούτες του μπακάλη» εκείνης της εποχής.

Αλλά σε εκείνο που ενδιαφερόταν και του προκαλούσε αγωνία, δεν μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν οι Αλβανοί. Ούτε για σύνδεση είχαν ιδέα, ούτε καμιά οδηγία ή ένδειξη ή πληροφορία για τον Άρη είχαν οι παραμεθόριες περιοχές. Τίποτα!

Την ίδια απάντηση είχαν δώσει στον Πελοπίδα δυο μέρες νωρίτερα. Και όχι μόνο οι «παραμεθόριοι» αλλά ούτε και οι αρχές της Κορυτσάς όπου τηλεφώνησε. Ούτε για τον Τζήμα , για τον οποίο είχαν την πληροφορία ότι βρίσκεται στην Αλβανία, μπόρεσε να ανακαλύψει ο Πελοπίδας.

Τι πρέπει να γίνει τώρα;

v       Να το πάρει πια απόφαση πώς δεν υπάρχει «σύνδεση», πώς δεν έγινε δεκτός ο όρος του για το δικαίωμα επικρίσεως που να έφτανε ως το σημείο καταγγελίας για καταστρεπτικές ενέργειες σχεδόν προδοτικές;

v       Ή να παρατήσει εκείνα τα δικαιώματα που απαιτούσε και να ζητήσει απλώς και μόνο άσυλο στην Αλβανία, ως πολιτικός φυγάς, όπως το είχαν κι όλας κάνει τόσοι άλλοι καπεταναίοι;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή ήταν η ελπίδα της ηγεσίας του ΚΚΕ, του Σιάντου, όταν με τις υποσχέσεις και «Φύλλο Πορείας», τον «προωθούσε» προς τα σύνορα: Φθάνοντας δηλαδή εκεί, μια που θα έφτανε μέχρι εκεί, να το έπαιρνε απόφαση και να έφευγε από την Ελλάδα και χωρίς την «κομματική σύνδεση». Θα ήταν μια λύση η αποχώρηση και για τον ίδιον και για το κόμμα τους.

Τη ζυγίζει αυτή τη σκέψη. Την συζητά με τους επιτελείς του. Ασφαλώς – του λένε εκείνοι – εκεί όπου οι παρτιζάνοι έχουν γίνει ΚΡΑΤΟΣ του κομμουνισμού, δεν είναι δυνατόν να τιμήσουν τον αρχηγό των παρτιζάνων του ΚΚΕ. Να, δεν βλέπουμε τους Αλβανούς που συναντήσαμε;

ΤΟ ΔΙΛΗΜΑ να φύγει στην Αλβανία  - να μείνει στην Ελλάδα τον βασανίζει καταθλιπτικά. Αν μείνει, ως πότε θα γυρίζει μα σιγουριά και σχετική ασφάλεια; Η σύγκρουση της Καλής Βρύσης δείχνει πως το κράτος έφτασε πια στα σύνορα. Το απόσπασμα που τον χτύπησε εκεί ήταν μια απλή αναγνωριστική κεραία. Σίγουρα μέρα με τη μέρα θα εδραιώνεται η κρατική κυριαρχία. Και αυτός θα μένει έτσι, με τον κίνδυνο να προδωθεί από τους κομματικούς εχθρούς του και να πέσει στα «κρατικά πυρά», αιφνιδιαστικά.

Μήπως προσπάθησαν κομματικά στελέχη να τον χαντακώσουν στο παραμεθόριο χωριό; Κανείς δεν τον ειδοποίησε από την οργάνωση. Μόνοι τους οι σκοποί, αντελήφθησαν την προσέγγιση στρατιωτικών τμημάτων. Καθόλου δεν αποκλείεται η κομματική προδοσία.

Μερικές μέρες περιφέρεται σ’ εκείνα τα χωριά, αναποφάσιστος και αμήχανος. Ώσπου κάποια είδηση φθάνει ως εκεί και τον ανανεώνει.
============================================

Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ