ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ – ΑΦΗΓΗΣΗ "ΑΡΕΙΑΝΟΥ"
«Εκείνη τη νύχτα – αφηγήθηκε αργότερα ο καπετάν Θάνος – η οργάνωση της Καλής Βρύσης ανέλαβε αυτή να βγάλει καραούλια έξω από το χωριό, να μην κουράζονται οι λίγοι αντάρτες της ομάδας.
Αυτοί βγάζουν μόνο ένα σκοπό στη πόρτα του καταλύματος τους και μια διπλοσκοπιά στη παρυφή, στο σχολείο του χωριού.
Αυτοί βγάζουν μόνο ένα σκοπό στη πόρτα του καταλύματος τους και μια διπλοσκοπιά στη παρυφή, στο σχολείο του χωριού.
Κατά τις 4 το πρωί, ριπές αυτομάτων και κραυγές από το σχολείο «στα όπλα» κάνουν τους αντάρτες να τιναχτούν όρθιοι και να πιάσουν πρόχειρες θέσεις, όπου βρίσκεται ο καθένας. Οι ριπές συνεχίζονται από το σχολείο, στο τέρμα του δρόμου από την Καστοριά, που ήταν βατός σε τροχό, προπολεμικά έφτανε κανένα αυτοκίνητο, πράγμα που δεν τους το είχε πληροφορήσει η οργάνωση.
Μεσ’ τα σκοτάδια ακούγονται οι φωνές του αγριεμένου Βελουχιώτη.
- Μαζί μου οι ομάδες του Θάνου και του Νέστορα. Ο Λευτέρης (άλλος ομαδάρχης) να κόψει αριστερότερα. Σημείο συναντήσεως το φυλάκιο (έρημο φυλάκιο) της οροθετικής γραμμής (400 – 500 μέτρα μακρύτερα). Εμπρός! Τρεχάτε όλοι αν ανοίξουμε δρόμο.
Η ομάδα του Λευτέρη ξεκινάει πρώτη ολοταχώς. Λίγα μέτρα πάρα πέρα όμως ακούνε ένα «Αλτ, τις ει;» και αμέσως ύστερα «Το παρασύνθημα! Ποιανού τάγματος, ποιανού λόχου είστε εσείς;»
| Πανοραμική άποψη της περιοχής. Διακρίνεται η λίμνη της Καστοριάς. Mε μωβ κουκίδες είναι το Νεστόριο και η Αετομηλίτσα. Η κίτρινη γραμμή είναι η Ελληνο-Αλβανική μεθόριος |
Με το στιγμιαίο σταμάτημα των ανταρτών, μέσα σε ποσοστά του δευτερολέπτου, ο Λευτέρης, αναμετράει με τα δυο του χέρια τους προπορευμένους, κάνει δύο βήματα μπροστά και απαντάει απλά και φυσικά: «Η μάχη άρχισε, τέτοιες στιγμές δεν φωνάζουν σύνθημα και παρασύνθημα. Προχωρήστε πάρα κάτω να συνεννοηθούμε».
Τώρα «στέκονται» για λίγες στιγμές αμήχανοι και αναποφάσιστοι οι αντίπαλοι. Είναι όμως αρκετές οι ελάχιστες εκείνες στιγμές για να ρίξουν οι «φευγάτοι» μια μπαταριά ριπές και τουφεκιές, συνεχίζοντας την τρεχάλα τους, ενώ οι άλλοι έμειναν για μερικά δευτερόλεπτα σαστισμένοι.
Οι άλλες δυο ομάδες ξεμάκρυναν ανενόχλητες. Γιατί πέσανε επάνω σ’ ένα σαστισμένο μελαψό σκοπό του Βρετανικού στρατού. Μαύρος ήτανε; Ινδός; Δεν μπορούσαν βέβαια να τον διακρίνουν, καθώς άρχισε μόλις να φωτίζει. Εκείνος, πάλι, τους έβλεπε αμήχανος και σαστισμένος. Που να ξεχωρίσει ο δόλιος, τι λογής άσπροι ήταν αυτοί, που περνούσαν μπροστά του! Όλους ίδιους άσπρους τους βλέπετε. Όλοι οι άσπροι μια γενιά!
Η ομάδα Λευτέρη, πριν φτάσει στο φυλάκιο της οροθετικής γραμμής, πέρασε πάνω από τις πυραμίδες, στο Αλβανικό έδαφος, γιατί έτσι την έφερε ο δρόμος. Ένα Ελληνικό «Αλτ, τις ει;» σταμάτησε διστακτικούς για μια στιγμή αυτούς τους αντάρτες. Ο Λευτέρης πάλι έδωσε την απάντηση: «Εδώ ΕΛΑΣ» «Προχωρήστε, ελεύθεροι» απαντούν οι άνδρες της Αλβανικής περιπόλου.
Ήταν πολιτοφύλακες, τους εξήγησε ο αρχηγός τους, ένας περασμένος στα χρόνια αξιωματικός, που τα μίλαγε τα Ελληνικά. Οι παρτιζάνοι, ο στρατός τους δηλαδή, έλειπε από την περιοχή. Έλειπε πολύ καιρό, γιατί από την αρχή μετακινήθηκε στη Βόρειο Αλβανία σε μάχες με τους υποχωρούντες Γερμανούς.
Μαζί με τους Αλβανούς προχώρησε η ομάδα του Λευτέρη ως το σημείο συναντήσεως με τους άλλους. Και εκεί έγινε το προσκλητήριο και ο απολογισμός των απωλειών από τον αιφνιδιασμό: Είχαν πέντε τραυματίες. Έλειπε και ένας, που όπως κατάλαβαν από τις φωνές που άκουσαν πίσω τους είχε πιαστεί αιχμάλωτος (τα κατάφερε και γλύτωσε τότε και αργότερα έγινε στέλεχος της ΕΔΑ). Έλειπε και ένας άλλος ένας ακόμα που την απουσία του πρώτος ο Άρης την επισήμανε με αγωνία.
-Ο Μανώλης, τι έγινε ο Μανώλης, βρε παιδιά;
Τον Μανώλη Τσάφο – κομμουνιστικό στέλεχος της Καισαριανής – θα τον βρουν αργότερα, στο γυρισμό τους, νεκρό, εκεί κοντά.
ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ πολιτοφύλακες έδειξαν μεγάλη εκτίμηση για τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, μαθαίνοντας την ιδιότητα του. Ο λοχαγός τους δεν έπαυε να εκδηλώνει τον θαυμασμό του για τον «ξακουστό αρχικαπετάνιο». Και τον κάλεσε να περάσει τα σύνορα, να ξεκουραστεί ο ίδιος και οι αντάρτες του σε κανένα κοντινό χωριό, να τους περιποιηθούν όσο μπορούν.
-Όχι, του απάντησε εκείνος. Μην παρασύρεσαι από τα αισθήματα σου και μην ξεχνάς ότι τώρα είσαστε κράτος και μπορείς να εκτεθείς. Μπορεί, αν μαθευτεί η είσοδος μας, να πάρεις διαταγή από την κυβέρνηση σου να μας αφοπλίσεις, τι θα κάνεις τότε;
- Έχεις δίκιο δεν πρέπει να μαθευτεί κάτι τέτοιο.
- Αν θέλεις όμως μπορείς να με διευκολύνεις σε κάτι.
- Τι θέλεις; Ότι μπορώ θα στο κάνω.
- Αν μπω με 5 – 10 ενόπλους, ακόμη και σε περίπτωση που θα γίνει θόρυβος και θα πάρεις διαταγή αφοπλισμού, να αφοπλίσεις τους άλλους κι εμένα θα με αφήσεις να γυρίσω πίσω. Μπορείς να το κάνεις αυτό;
-Αυτό γίνεται. Κι αν μαθευτεί θα πω: Να τους αφόπλισα, αυτοί ήταν όλοι. Ο Άρης; … Ούτε τον είδα, ούτε τον ξέρω.
Έτσι μαζεύει 12 άνδρες του, τραυματίες αρρώστους και ακατάλληλους για μεγαλύτερες περιπέτειες και κατευθύνεται σε ένα κοντινό χωριό μαζί με μια νεοστρατολογημένη γυναίκα νοσοκόμο.
Οι άλλοι 18 διαλεγμένοι, μένουν ως το βράδυ στο φυλάκιο για να κατευθυνθούν τη νύχτα στο Γιαννοχώρι, το χωριό του Δράκου, όπου θα περιμένουν την επάνοδο του αρχηγού τους.
Την ώρα της αναμονής, ένας Αλβανός βαθμοφόρος τους είπε ότι: «Ο λαθρέμπορος που μας στείλατε, ήταν πραγματικά πράκτορας των Άγγλων. Του βρήκαμε ραμμένο στις σόλες του, ένα χαρτί συνδέσεως του με κατάσκοπο Αλβανό. Πάνε όλοι τους τώρα για το στρατοδικείο».
Η πληροφορία εκείνη αποτέλεσε ασφαλώς άλλο ένα λόγο θαυμασμού και εκτιμήσεως των τελευταίων πιστών του Άρη, στο δαιμόνιο του αρχηγού.=============================================
ΑΝΑΦΟΡΑ - ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
