ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Τρομακτική και ανεπανόρθωτη καταστροφή θεώρησε κάτι άλλο. Κάτι που του έφερε απελπισία, κάτι που το εκδήλωσε με την αναζήτηση ενός απ’ όλους τους συντρόφους του:
«Ο Σωτήρης, βρε παιδιά, τι έγινε ο Σωτήρης; Κανείς δεν τον είδε; Κανείς σας δεν θυμάται που ήταν εκείνη τη στιγμή; Αν σκοτώθηκε, αν αιχμαλωτίστηκε ο Σωτήρης, αλίμονο … αλίμονο … καταστράφηκα».
Ο Σωτήρης κρατούσε σε μια τσάντα – όλοι το ήξεραν – την αλληλογραφία του. Με αντίγραφα όλων των επιστολών που είχε στείλει στην Κεντρική στο Σιάντο πρώτα, στο Ζαχαριάδη πρόσφατα. Υπήρχαν όμως και αυτόγραφες επιστολές του Σιάντου δυο ή τρεις, στις οποίες προσπαθούσε να τον πείσει ότι πρέπει να σταματήσουν την «αντικομματική ανταρσία» που δεν είχε κανένα νόημα. Και ο Γέρος του ΚΚΕ, που ήταν πάντα συμβιβαστικός στις εκδηλώσεις του και στη φρασεολογία του, εξηγούσε σε αυτές την κομματική του γραμμή. Του έκανε καθοδήγηση, κατά τα λεγόμενα τους. Του αποκάλυπτε τα κομματικά μυστικά:
«Δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Μόνο που ο καπετάνιος είναι όπως πάντα βιαστικός και αψίκορος. Και η κεντρική τις ίδιες αντιλήψεις για τη Δεξιά και την καταπολέμηση της έχει, αλλά τον ίδιο σκοπό τον επιδιώκει κάπως διαφορετικά, και κάπως αργότερα. Ας μη βιάζεται και θα δει μόνος του σε λίγο το τι θα γίνει. Πάλι αυτόν θα βάλει το κόμμα αρχηγό στον ξεσηκωμό. Πάλι ο Άρης θα κάνει πόλεμο στη Ρούμελη και στο Μοριά, μ’ όλο το κόμμα μαζί του … Λίγη υπομονή να κάνει μόνο».
Βέβαια ο Άρης δεν πίστευε εκείνες τις διαβεβαιώσεις του Σιάντου. Πίστευε αντίθετα πως – με τον γνωστό του τρόπο – απλά προσπαθούσε να τον καλμάρει, να τον εξουδετέρωσει, να τον φέρει στην απόφαση να εγκαταλείψει την Ελλάδα μαζί με τα σχέδια του για κατηγορητήρια κατά της ηγεσίας του. Βέβαια πίστευε ότι ο Σιάντος, ύστερα από την στρατιωτική ήττα του ΕΛΑΣ τον Δεκέμβριο, ακολούθησε την γραμμή του «όποιος καεί στο κουρκούτι, φυσάει και το γιαούρτη». Και ότι μόνο ο Ζαχαριάδης θα τον δικαίωνε εκείνον.
Αλλά η πεποίθηση, οι σκέψεις εκείνες για την απέναντι του ειλικρίνεια του Γέρου αφορούσαν προσωπικά τον ίδιο. Ενώ εκείνη την ώρα κάποια άλλη σκέψη ανέβαζε κρύο ιδρώτα στο μέτωπο του. Αν τα γράμματα εκείνα του Γέρου πέφτανε στα χέρια των κρατικών αρχών με τον φόνο ή την αιχμαλωσία του Σωτήρη, τότε … τότε ποιος θα ήταν εκείνος που θα τους είχε δώσει ένα φοβερό κατηγορητήριο κατά της ηγεσίας και ολόκληρου του ΚΚΕ; Τι θα μπορούσε να απαντήσει ο Σιάντος, το κόμμα στο κατηγορητήριο των αντιπάλων του;
«Σεις παραβιάζετε τη συμφωνία της Βάρκιζας, συνεργάζεστε με τον «στασιαστή». Άρα και εσείς είσαστε στασιαστές, έχετε τα ίδια σχέδια, μας εξατατάτε, είστε κατηγορούμενοι, υπόδικοι».
Και πως μπορούσε, τότε ο Άρης να αποδείξει ότι δεν έστειλε ο ίδιος τα αυτόγραφα του Σιάντου στη κυβέρνηση, στην Ασφάλεια, στους Άγγλους, στην Ιντέλλιτζενς, ανάλογα με όποιον και όπως θα έφερνε τις επιστολές στη δημοσιότητα; Και τι άλλο ήταν εκείνο που στη κομματική ορολογία χαρακτηρίζεται «προβοκάτσια»; Ποια άλλη μεγαλύτερη προβοκάτσια θα είχε να παρουσιάσει η κομματική ιστορία;
Ο Άρης ήταν τόσο πολύ απελπισμένος και πανικοβλημένος που, όπως πήρανε έναν ύπνο, όταν στέγνωσαν, ο Θάνος φρόντισε να πάρει το πιστόλι του Άρη. Είχε φοβηθεί την απελπισία του. Εκείνος όμως όταν ξύπνησε και κατάλαβε την «φροντίδα» του πιστού συντρόφου του, γέλασε πικρά με αυτή:
- Άει ρε Φώτη, στ’ αλήθεια λοιπόν «με φοβήθηκες»;
Αλλά αν ήξερε την τύχη της τσάντας του Σωτήρη, ίσως να ήταν πολύ διαφορετικές οι ώρες που ακολούθησαν.
ΚΟΜΜΕΝΟΣ, χαμένος έμεινε και ο Πελοπίδας. Έμεινε ώρες γαντζωμένος στο βράχο όπου είχε σκαρφαλώσει, ώσπου βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε κανείς, ούτε πάνω από το κεφάλι του, ούτε μέσα στη χαράδρα. Τότε μόνο χαράματα πια, ξεκόλλησε από την πέτρα και πήρε τον κατήφορο, προχωρώντας πάντα προφυλακτικά. Πριν απομακρυνθεί, έπεσε πάνω στο πτώμα του Σωτήρη. Αυτός και ο Κόζιακας (όχι ο καπετάνιος της Θεσσαλίας Θωμάς Πάλας, αλλά ένας άλλος Θεσσαλός, ασπρομάλλης, γέρος) ήταν οι μόνοι νεκροί της ενέδρας.
Ξέροντας το σημαντικό περιεχόμενο της τσάντας, την πήρε ο Πελοπίδας. Μέρες περιπλανήθηκε μόνος του, όπως βάδισε προς τα βόρεια. Όταν ήρθε σε επαφή με κομματικές οργανώσεις (που τον φύλαξαν πολλούς μήνες) παράδωσε και την αλληλογραφία του Άρη που την παρέλαβε η περιφερειακή Τρικάλων και την έστειλε στο Πολιτικό Γραφείο.
Από την αλληλογραφία του Βελουχιώτη θα περιέλθουν σε κρατικές υπηρεσίες μόνο ότι κρατάει ο ίδιος επάνω του ή ένας ακόλουθος του ο Λέων.
=============================================
=============================================
Ο ΜΙΖΕΡΙΑΣ
