Ευθύς όμως παρακάτω γίνεται κάτι το παράξενο και καταπληκτικό. Ο υπερήφανος και αλύγιστος απολογητής της τρομοκρατίας αποκαλύπτει τώρα με το νι και με το σίγμα και καταδίδει όχι μόνο τις πράξεις και τα εγκλήματα του αλλά και τους συνεργούς και τα όργανα του!!.
Τους καταδικάζει ο ίδιος, καθοδηγητής και αρχηγός, ενώ προσπαθούσαν οι φτωχοί με όλα τα δυνατά τους να αποφύγουν το εκτελεστικό απόσπασμα. Προδοτικώτερη διαγωγή αρχηγού δεν ήταν δυνατό να βρεθή. Περίμενε στο βάθος της ψυχής του κάποια επιείκεια απ' το δικαστήριο για τη μεγάλη του «ειλικρίνεια»; Παρασύρθηκε χωρίς να το καταλάβη; Θέλησε να έχη μεγάλη παρέα στο αιώνιο ταξίδι; Είναι άγνωστο και ανεξήγητο. Μοιάζει με επιθανάτιο εξομολόγηση όπου ο άρρωστος και μελλοθάνατος τα λέγει όλα στον πνευματικό για να ελαφρύνει την ψυχή του.
—Στην αρχή του Δεκέμβρη του 1946, συνεχίζει, με στέλλουν απ' τη Καβάλα στη Θεσσαλονίκη Έρχομαι εδώ και συνδέομαι απ' ευθείας με τον Αλέκο. Τον Αλέκο τον γνώριζα ως στρατιωτικό στέλεχος, επειδή έτσι ήμουν και εγώ και δούλευα σε στρατιωτικές οργανώσεις. Εδώ για λίγο διάστημα παρακολουθούσα κάποιον «Λεωνίδα» και τον καθοδηγούσα στην στρατιωτική δουλειά. Στα τέλη του Γενάρη μου ανακοίνωσε ο Αλέκος ότι σκέπτεται να με τοποθέτηση σε στρατιωτική δουλειά και μου εξήγησε εν συντομία τους λόγους λέγοντας μου για τα στρατοδικεία και για την κατάσταση. Δέχθηκα ν' αναλάβω την καθοδήγηση, της Στενής Αυτοάμυνας. Τον Φλεβάρη έρχομαι πρώτη φορά σ' επαφή με τον «Σπύρο» ή Διογένη Ελευθεριάδη. Κρατήσαμε την επαφή και τον έβλεπα δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα Εν συνεχεία έρχομαι σ' επαφή με τον Γιάννη Σκευοφύλακα, έπειτα με τον «Παύλο Κατραούζο» και στα τέλη του Μάρτη με τον Αλβανό Ακίνδυνο. Μέσα σ' ένα μήνα γνώρισα τους καθοδηγητές της Στενής Αυτοάμυνας και έγινε και η παραλαβή. Η πόλις της Θεσσαλονίκης ήταν χωρισμένη σε 4 τομείς. Φυσικά ή δουλειά μου ήταν δύσκολη γιατί δεν υπήρχαν ανάλογοι άνθρωποι. Υπήρχε περίπτωση πού ένας τομέα; είχε μόνο μια ομάδα. Σε μια συζήτηση ο Διογένης μου ανέφερε την κατάσταση της οργάνωσης, συγκεκριμένα αυτό γινόταν τον Μάρτη, ότι έχει τρεις ομάδες, τον οπλισμό των ομάδων, τους στόχους που είχε στην δικαιοδοσία του κ.τ.λ. Η μια ομάδα ήταν τον Λεφάκη, η δεύτερη του Μάκρα, η τρίτη του Κεραμιτσή. Οι στόχοι που είχε ο τομέας αυτός ήσαν ο Μπουτουβάκης, ο Ταμβακάς, ο Τσάκωνας, ο Βαρδουλάκης και άλλοι. Ζήτησα από τον Διογένη να με φέρη σ' επαφή με τους επικεφαλής των ομάδων για να τους γνωρίσω. Ήρθα σ' επαφή με τον Κεραμιτσή με τον Λεφάκη, με τον Μάκρα. Συζητήσαμε πάνω στην κατάσταση της ομάδας, τους μίλησα σχετικά και τους είπα να εντείνουν την παρακολούθηση για να έχουμε ολοκληρωμένα τα στοιχεία και να είναι έτοιμοι να κτυπήσουν. Ο Δυτικός τομέας ήταν ο καλλίτερος. Ύστερα από λίγο διάστημα ο Διογέγης Ελευθεριάδης μου ανακοίνωσε ότι πήρε και άλλα παιδιά και είχε υπ' όψι του να δημιουργήση άλλες τρεις ομάδες. Δεν ξέρω ποιες ήταν αυτές οι ομάδες. Έκανα έπειτα την πρόταση, να πάρη βοηθό του τον Κεραμιτσή και να του δώση δυο ομάδες. Δεν ξέρω αν τις πήρε ή όχι.
Στα μέσα του Απρίλη έφερα τον Διογένη σ' επαφή μ' ένα Βασίλη απ' την Καλαμαργιά στον οποίο θα έδινα δυο παιδιά για να κάμουν μια σαμποταριστική πράξη στις βενζίνες της Μαινεμένης δεν έγινε τίποτε και ξαναπήρα τον Βασίλη εγώ.
Στις αρχές Απρίλη ζήτησα απ' τον Διογένη να μου δώση τον Σαπουτζόγλου και τον παρακολουθητή που γνώριζε τις συνήθειες του Ταμβακά. Πήρα και τους δυο. Του ζήτησα να μου δώση άλλο ενα παιδί μ' έφερε σ' επαφή με τον Ανθομελίδη. Είχα οργανώσει την δολοφονία του Ταμβακά, αλλά δεν έγινε τίποτε, επειδή είχε φύγει στην Αθήνα με άδεια. Στον Διογένη είχα πει ν' αφήση τους άλλους στόχους και ο ίδιος προσωπικά με τρία τέσσαρα παιδιά να επιδινόταν στην εξόντωση του Τσάκωνα Κι' εδώ δεν έγινε τίποτε.
Στα τέλη του Απρίλη βρίσκω τον Ελευθεριάδη και του λέω ότι θα κτυπήσουμε το αυτοκίνητο που μετέφερε τους αεροπόρους στο Σέδες. Για την επίθεση αυτή θα μιλήσω αργότερα.
Ύστερα απ' την δουλειά της αεροπορίας, επειδή είχε συλληφθή ο σωφέρ, ο οποίος ασφαλώς γνώρισε τα παιδιά, και τον Διογένη που μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο και υπήρχαν αρκετά στοιχεία, πήραμε την απόφαση να τους διώξουμε στο βουνό. Βρήκα τον Ελευθεριάδη, του το ανακοίνωσα αλλά δεν ξεύρω αν πονηρεύθηκε ότι είχαμε σκοπό να τον δολοφονήσουμε και μια πού θα έφευγε ο ίδιος, του είπα να παραδώση την δουλειά σε μένα. Ανέλαβα κι' αυτήν την δουλειά και παρέλαβα κάποιον Μήτσο. Ήρθα σ' επαφή με τον Κοιλιαρίδη και 2— 3 άλλους. Τον Σαπουντζόγλου τον κράτησα εγώ.
Ο Κεντρικός Τομέας όταν τον παρέλαβα είχε 3 ομάδες. Στη μια ήταν ο Λιναρδάκης, στην άλλη ο Αντωνιάδης και η τρίτη είχε μόνο ένα Γκότση. Η ομάδα τον Λιναρδάκη δεν ξαναφάνηκε. Ρώτησα τον Σκευοφύλακα και μου είτε ότι τα παιδιά δεν παρουσιάσθηκαν σε δυο τρία ραντεβού και τους έχασε. Παρέμεινε ο Αντωνιάδης. Εν τω μεταξύ ο Γκότσης δημιούργησε μια ομάδα από παιδιά που τα διάλεγε αυτός. Ο Τομέας δεν είχε συγκεκριμένο στόχο. Παρακολουθούσαν τον Τσαταλό, αν δεν απατώμαι. Ήταν υπεύθυνος και για την παρακολούθηση των εφημερίδων (*). Έπειτα από λίγο διάστημα εγώ ο ίδιος προσωπικά παίρνω τον Γκότση και τον κρατάω σ' επαφή, δ δε Σκευοφύλαξ μένει με τον Αντωνιάδη. Είχε αποφασισθή να κτυπηθή ο Χωροφύλακας της Εθνικής Ασφάλειας Κότης. Ο Γκότσης δεν είχε πολλή διάθεση για την πράξη αυτή και επειδή είχα ορισμένες πληροφορίες όχι και τόσο καλές για το άτομο του τον άφησα να φύγει.
Στις αρχές Μαΐου πήραμε την απόφαση να συμπτύξουμε τους δύο τομείς. Πήρα απ' τον Σκευοφύλακα τον Αντωνιάδη και τον έφερα σ' επαφή με τον Κατραούζο για να τον παρακολουθεί. Είχε δύο παιδιά. Ο Κατραούζος μου είπε ότι είχε ο τομέας της Άνω Πόλης 3—4 παιδιά. Είχαν για στόχο τους τον Χρυσικάκη και κάποια Ειρήνη.
Καθοδηγητής του Ανατολικού Τομέα ήταν ο Ακίνδυνος. Όταν ήρθαμε σ' επαφή δεν υπήρχαν σχεδόν συγκροτημένες ομάδες. Σε διάσημα ενός μηνός δημιουργήθηκαν 3—4 ομάδες ορισμένα μεμονωμένα μέλη με οπλισμό όχι τόσο καλό, γιατί τα όπλα τα παραλάβαμε αργότερα απ' το... εργοστάσιο.
Έξω από αυτούς Είχα και ορισμένους ανθρώπους πού παρακολουθούσα προσωπικά. Ξεχωριστά ήλθα σ' επαφή με σύνθημα με τον Τερζόπουλο τον όποιον είχα στο σπίτι μου. Τον κράτησα ένα διάστημα και κατόπι του ανάθεσα να κρατή ορισμένους ανθρώπoυς. Ήταν δουλειές για τους υπονόμους, για τα ξενοδοχεία κ.τ λ.
Με τον Τερζόπουλο έφερα σ' επαφή τον «Βασίλη» απ' την «Καλαμαριά» (ήταν φαίνεται από τους μεμονωμένους και γι' αυτό και την γλύτωσε), για την παρακολούθηση των χρημάτων του τομέα Γιδά, την αρπαγή δηλαδή των χρημάτων η οποία δεν έγινε.
Με τον Σενιόγλου ήλθα σ' επαφή τον Μάρτιον.
Κατά μήνα Μάϊο είχα οργανώσει την αρπαγή των χρημάτων από τον Ταμία της «Αλυσίδας». Για τον σκοπόν αυτόν ζήτησα απ' τον Διογένη να μου δώση ένα παιδί. Μ' έφερε σ' επαφή με τον Κοσμά και πήρα και ένα άλλο παιδί απ' τον ανατολικό τομέα του οποίου δεν θυμούμαι το όνομα.
Για την υπόθεση της Αεροπορίας άκουσα πρώτη φορά απ' τον Αλέκο, ο οποίος μου είπε ότι σκέπτεται να κάμη μία σοβαρή δουλειά, χωρίς και να μου την ανακοινώσει. Την δεύτερη φορά μου είπε ότι θα κτυπηθή το αυτοκίνητο που μεταφέρει τους αεροπόρους. Για την δουλειά αυτή θα χρειασθούν τέσσερις άνθρωποι, δύο πού θα πετάξουν τις χειροβομβίδες, ο ένας πού θα περιφρούρηση εκεί γύρω ο τέταρτος θα ήταν στο ταξί πού θα φυγάδευε τα παιδιά. Είχα την γνώμη με τον «Γιώργο» (τον Ακίνδυνο) να είναι ο Διογένης «ο άνθρωπος πού θα μείνη στο ταξί».
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*) Γ. Σημείωμα: Αποκαλύπτει εδώ ο Παπαγεωργίου ότι είχαν κάμει στόχους και τις εφημερίδες τις αντίθετες, βέβαια και αντικομμουνιστικές.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εξιστορεί έπειτα με όλες τις λεπτομέρειες την επίθεση κατά του λεωφορείου της Αεροπορίας και καταλήγει
«Ενώ κύριοι Δικασταί δεν θέλω ν' αποσείσω τις ευθύνες πού με βαρύνουν, γιατί όταν ανέλαβα την καθοδήγηση, ήξερα καλά σε τι αποβλέπει. Ούτε χαρακτηρίζω τον εαυτόν μου σαν εγκληματία. Αν όπως επέμενα σ' όλο το διάστημα, που καθοδηγούσα την οργάνωση κτυπούσαμε τον Ταμβακά, τον Μουσχουντή, τον Βαρδουλάκη, (οι δυο τελευταίοι της Γενικής Ασφάλειας), κρίνω ότι είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης. Γιατί είχα την αντίληψη και εξακολουθώ να την έχω ότι βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο και μια πού οι πεποιθήσεις και αντιλήψεις μου συμφωνούν με την αριστερή παράταξη προσπαθούσα ν' αντιμετωπίσουμε με κάθε τρόπο τους αντιπάλους. Αλλά η επίθεση κατά του αυτοκινήτου της Αεροπορίας δεν είχε καμιά σχέση με την αποστολή την δική μου και της οργάνωσης, γιατί στοίχισε την ζωή ανθρώπων που δεν έβλαψαν σε τίποτε. Αν σκοτώνομε ιπτάμενους αεροπόρους θα μπορούσα κάπως να δικαιολογήσω τον εαυτόν μου Αλλά δεν ήσαν ιπτάμενοι και δεν δικαιολογώ τον εαυτόν μου γιατί oι νεκροί δεν ανασταίνονται με δικαιολογίες. Είμαι υπεύθυνος των εγκλημάτων πού έγιναν απ' την στιγμή που ανέλαβα την οργάνωση. Για τα προηγούμενα εγκλήματα δεν ξέρω τίποτε... γιατί αυτή είναι η τακτική της οργάνωσης.
Είχε και η δικιά μας παράταξη απώλειες. Για όλη αυτήν την δράση δεν κατακρίνω τον εαυτόν μου, γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι η βία είναι φυσικό να γεννήση βία. Κατακρίνω τον εαυτόν μου και τον χαρακτηρίζω σαν εγκληματία για την επίθεση πού έγινε κατά του αυτοκινήτου της Αεροπορίας, γιατί σαν καθοδηγητής της Οργάνωσης μπορούσα, χωρίς ζημιές, να σταματήσω την επίθεση. Δεν το έκαμα, δεν είμαι δικαιολογημένος, εγκλημάτησα απέναντι αυτών των ανθρώπων.
Εγώ πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες είναι πατριώτες και το έδειξαν και θα το δείξουν ασφαλώς όταν ή Πατρίδα κινδυνέψει. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που είναι απάτριδες. Αυτοί είναι οι πλουτοκρατικοί κύκλοι των Ζαρίφηδων και άλλων, πού ένα και μόνο Ιδανικό έχουν, το χρήμα, τον χρυσό. Ο Ελληνικός λαός έτρεπε και πρέπει να έχει καλλίτερη τύχη από την σημερινή. Ίσως παρέλειψα ορισμένα, πού είπα στην προανάκριση. Δεν είναι δυνατόν να τα θυμούμαι και δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο στην απολογία μου».
Το Δικαστήριο διέκοψε την συνεδρίαση. Την άλλη μέρα ο κ. Β. Επίτροπος αγωνίσθηκε με πολλή επιμονή και ατέλειωτες ερωτήσεις να τον εξαναγκάση ν' αναγνωρίση ότι και το Κ.Κ.Ε είχε την ουρά του στον συμμοριτοπόλεμο και τα κατορθώματα της Στενής. Ο Παπαγεωργίου όμως με περισσότερη επιμονή και πολλήν ευστροφία πάσχιζε να παρουσίαση το κόμμα ανεύθυνο, αγνό, άσπιλο, αμόλυντο. Είχε σταλή απ' την Καβάλα στην Θεσσαλονίκη, αλλ' από κάποιο καπετάνιο... Είχε αρχηγό τον «Αλέκο», Γραμματέα» του Μακεδονικού Γραφείου, ανώτατο δηλαδή κομματικό ηγέτη Μακεδονίας και Θράκης αλλά ήταν ο Αλέκος και στην Στρατιωτική οργάνωση!... Η Ε.Π.Ο.Ν., οι Κ.Ο.Β.Ε.Σ, οι ΑΧΤΙΔΕΣ, τροφοδοτούσαν την Στενή, καθόριζαν και τους στόχους αλλά είχαν απλή επαφή όχι καθοδήγηση...
Ήταν εποχή που γίνονταν πόλεμος στα βουνά καίονταν και ρημάζονταν χωριά, έπεφταν δολοφονημένοι στις πόλεις κρατικοί λειτουργοί και το Κ.Κ.Ε. που είχε εξαπολύσει την συμφορά και κατάρα, παρίστανε τον ξένο, ανήξερο και αθώο. Ο Παπαγεωργίου έμεινε ως το τέλος πιστός στην κομματική θέση και γραμμή.
Τον ρώτησε ύστερα από πολλά άλλα ο κ. Β. Επίτροπος: —Είπες το πρωί ότι είχατε ένα σχέδιο διά το εργοστάσιον «Αλυσίδα». Σε τι απέβλεπε;
—Παπαγεωργίου: Δεν είχαμε λεπτά και θέλαμε να τα πάρουμε.
—Βασ. Επίτροπος: Η ληστεία ήταν αρχικά στο πρόγραμμα σας;
—Παπαγεωργίου: Όχι. Παρουσιάσθηκα με την πρόοδο της δουλείας. Είχαμε τον Διογένη Ελευθεριάδη που δεν είχε δουλειά και είχε οικογένεια. Το ίδιο και πολλοί άλλοι. Αν δεν εύρισκαν λεπτά δεν θα μπορούσαν να κοιτάξουν την δουλειά...
Αφού έπειτα ομολόγησε ότι ο Αλέκος είπε όταν ήλθε στην Θεσσαλονίκη η Διεθνής Βαλκανική Επιτροπή «Τώρα που ήλθε η Επιτροπή δεν πρέπει να παρουσιασθή κανένα κρούσμα γιατί θα ήταν προσβολή» είπε και πολλά επιβαρυντικά για πολλούς συγκατηγορουμένους και υποτακτικούς τον στην οργάνωση. Απαντούσε πρόθυμα στα ερωτήματα του Β. Επιτρόπου και ήσαν οι απαντήσεις του πάντοτε ειλικρινείς.
| 
