ΣΤΟΝ ΖΕΡΒΑ
Διαλυθεισών των εν Μακεδονία ομάδων μου κατά τον προεκτεθέντα τρόπον, με μικράν δύναμιν επίλεκτων ανδρών, μετεκινήθην εις Ήπειρον και ετέθην υπό τας διαταγάς του στρατηγού Ζέρβα.
Εδώ αι συνθήκαι ζωής ήσαν ασυγκρίτως καλύτεροι των της Μακεδονίας. Υπήρχεν οπλισμός και άλλα εφόδια και πέραν αυτών η ισχυρά προσωπικότης του στρατηγού Ζέρβα, τον όποιον οι Σύμμαχοι επρόσεξαν.
Μοίραρχος Δημήτριος Τσάλας του Θεοδώρου. Γεννήθκε το 1898 εις Μαλακάσιον-Καλαμπάκας Τρικάλλων. Το 1944 ήταν διοικητής της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής Γιαννιτσών. Τον Ιούλιο του 1944 ισχυρές κομμουνιστικές δυνάμεις προσέβαλαν την δύναμη της Χωροφυλακής στα Γιαννιτσά, που μετά ισχυρή αντίσταση καταβλήθηκε από τις υπέρτερες κομμουνιστικές δυνάμεις. Συνελήφθηκε από τους κομμουνιστές, οδηγήθηκε στο χωριό Κάτω Κορυφή-Αλμωπίας, όπου εκτελέστηκε με τον αγριότερο τρόπο με το αιτιολογικό ότι ανήκε στη Χωροφυλακή.
Εις τας ομάδας Ζέρβα διώκησα μικρόν τμήμα, δυνάμεως 150
ανδρών περίπου. Είχον και εδώ αρκετούς αντάρτας μου τής Μακεδονίας. Διμοιρίται μου ήσαν εξ ολοκλήρου συμπολεμισταί μου της Μακεδονίας, βαθμοφόροι της Χωροφυλακής, (ανθυπασπιστής Κουτσαμπέλας Χρήστος, ενωμοτάρχαι Κουκουβής Παν., Πέρρος Θεόδωρος, Παπαγιάννης Γεώργ., Μακρυγιάννης Βασίλ., Σουλιώτης Ανδρέας).
Εις τας ομάδας Ζέρβα το τμήμα μου συμμετέσχεν εις πολλάς μάχας και συμπλοκάς κατά των Γερμανών και ελασιτών μέχρι της 14-2-1945, ότε και απελύθημεν, επανελθόντες εις τας τάξεις του Σώματος.
Αι σπουδαιότεροι των πολεμικών επιχειρήσεων, εις ας το τμήμα έλαβε μέρος είναι αι ακόλουθοι:
Την 25-5-44 γερμανικοί μονάδες επεχείρησαν να εισέλθουν εις περιοχήν ελεγχομένην υπό των Ε.Α.Ο. Ζέρβα. Το τμήμα μου έλαβε μέρος εις διήμερον μάχην κατά των επιτεθέντων Γερμανών, εις υψώματα Κορούνας και Μπαλτανεζίου-Θεσπρωτίας. Είχον 2 τραυματίας. Λόγω του τομέως εις όν ετάχθην, το τμήμα μου δεν διεδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλον εις τας μάχας αυτάς, αι οποίαι υπήρξαν πολύ επιτυχείς διά το 24ον Σ. Πεζικού Ζέρβα.
Από 24 έως 27 Ιουνίου 1944 το τμήμα μου, με πρωτεύουσαν αποστολήν, επολέμησε κατά του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, και κατεπίεζε ποικιλοτρόπως τούς κατακτητάς της περιοχής από Κρανιά Θεσπρωτίας μέχρι Ζαλόγγου. Επετεύχθη η διάλυσις των ελασιτών με αρκετάς απωλείας εκατέρωθεν.
Την πρωΐαν τής 26-6-44 γερμανικόν απόσπασμα ενεφανίσθη εις την περιοχήν της Ε.Α.Ο. Κατεδιώχθη υπό ανδρών μου. Γερμανός τυφεκιοφόρος, εκ μεγάλης αποστάσεως, εις Παλιορόφορον Πρεβέζης με ετραυμάτισεν ελαφρώς εις την αυχενικήν χώραν.
Την 6-7-1943, το τμήμα μου επετέθη αίφνιδιαστικώς κατά 200 Γερμανών εις ύψωμα «Άγιος Ιωσήφ» Λούρου. Αποστολή του ήτο ή δημιουργία φθοράς εις τον εχθρόν και ιδία η άχρήστευσις δύο πυροβόλων του. Η μάχη υπήρξε σκληρά και πολύωρος. Αι απώλειαι του έχθροΰ, ιδία κατά την πρώτην ώραν της επιθέσεως μας, υπήρξαν σοβαραί εις ανθρώπινον υλικόν. Ερρίφθησαν χειροβομβίδες πολλαί εις σκηνάς κοιμωμένων. Το ύψωμα πολλάκις ήλλαξε κυρίους, τελικώς όμως υπεχρεώθημεν εις υποχώρησιν προς υψώματα ύπερθεν Λούρου. Επετεύχθη η αχρήστευσις ενός μόνον πυροβόλου του εχθρού. Είχομεν και ημείς απωλείας εις νεκρούς και τραυματίας. Σοβαρώς ετραυματίσθη και ο ενωμοτάρχης Πέρρος διά χειροβομβίδος. Οχυρωθέντες εις τα ύπερθεν Λούρου υψώματα αντιμετωπίσαμε πολλάς επιθέσεις των Γερμανών, αποτυχούσας. Από βολάς του γερμανικού πυροβολικού, καθ' όλον τον Ιούλιον του 1944 κατά τής γραμμής μας, είχομεν τραυματίας και ένα νεκρόν.
Όλον τόν Αυγουστον του 1944 το τμήμα μου ησχολήθη με εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εις την πεδινήν περιοχήν Πρεβέζης.
Την 2-9-44, εις τα πλαίσια γενικωτέρας επιθέσεως των Ε.Ο.Ε.Α. Ζέρβα, το τμήμα μου αιφνιδιαστικώς επετέθη κατά μεγάλης φάλαγγος εις θέσιν Ασπροχάλικον Φιλιππιάδος. Ο αγών υπήρξε πεισματώδης και διήρκεσε καθ' όλην την νύκτα της 2-9-44, εγένετο πραγματική πάλη σώματος προς σώμα και οι άνδρες μου εχρησιμοποίησαν ακόμη και μαχαίρας. Είχον δύο νεκρούς χωροφύλακας (Ιωάννου Ν. και Ντζίμα Ιωάννου) και πολλούς τραυματίας, εν οίς και ο ανθυπασπιστής Χωροφυλακής Κουτσαμπέλας Χρήστος. Γερμανοί, εφονεύθησαν ή επνίγησαν, επιχειρήσαντες να διέλθωσι τον Λούρον ποταμόν, υπέρ τους 100 και ηχμαλωτίσθησαν 20. Ηχρηστεύθησαν 40 αυτοκίνητα φορτηγά, έμφορτα υλικών, περί τα 100 φορτηγά κτήνη, και απεκομίσαμεν σωρείαν λαφύρων, μεταξύ των οποίων άφθονον πολεμικόν υλικόν.
Μετά την επιτυχή μάχην Ασπροχάλικου, το τμήμα μου, με ολιγόωρους διακοπάς, καθ' όλον τον Σεπτέμβριον του 1944 συνεκρούετο διαρκώς εις την πρώτην γραμμήν με γερμανικάς δυνάμεις, αι οποίαι επεχείρουν να κάμψωσι τας εθνικάς ομάδας, ίνα κρατήσουν ελευθέραν την μέσω Φιλιππιάδος οδόν προς Ιωάννινα. Επηνέχθησαν και άλλαι σημαντικαί απώλειαί εις τον εχθρόν εις νεκρούς, τραυματίας και αιχμαλώτους. Είχομεν και ημείς απωλείας εις έμψυχον υλικόν, ουχί όμως και τόσον σημαντικάς.
Με την γενικήν επίθεσίν του ΕΛΑΣ κατά των ομάδων Ζέρβα, το τμήμα μου έλαβε μέρος εις πολυημέρους σκληράς μάχας κατά των επιτιθεμένων εις Άρταν και Λούρον.
Κατά τας μάχας αυτάς ηττήθημεν από τον ΕΛΑΣ ως σύνολον και αι Ε.Α.Ο. Ζέρβα συνεπτύχθησαν εις Κέρκυραν, οπόθεν και απελύθημεν».
