BLOGGERS HELP

O

15 Νοε 2013

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ


ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ


Έρχονται όμως οι ξένοι δυνάστες και ιδίως η Γαλλία, μετά η Αγγλία, αλλά ιδίως η Γαλλία, με σκοπό να ανατρέψουν τον Καποδίστρια. Αρχίζουν να οξύνουν την κατάσταση μέσα στην Ελλάδα, κατηγορώντας τον Καποδίστρια ότι «καταπίεζε» και «τυραννούσε» τον Ελληνικό λαό.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ζητάνε από αυτόν να σταματήσει να διοικεί την Ελλάδα όπως την διοικούσε με το «Πανελλήνιον» και τις αποφάσεις που έπαιρνε, αλλά να κάνει εκλογές και να εφαρμόσει κάποιο Σύνταγμα, να δώσει δικαιώματα στο λαό κλπ. Βέβαια ο Ελληνικός λαός είχε τα δικαιώματα του στην ουσία. Ο εργάτης είχε το δικαίωμα να τρώγει, να εργάζεται, να έχει κοινωνική περίθαλψη, δεν είχε το δικαίωμα να ψηφίζει, αλλά αυτό το δικαίωμα δεν το είχαν ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Γάλλοι. Στην Αγγλία η καθολική ψηφοφορία καθιερώθηκε το 1927. Ζητάγανε όμως από το 1828, ένα αιώνα πριν να κάνουμε καθολική ψηφοφορία στην Ελλάδα.




Ανδρέας Μιαούλης, η κορυφαία μορφή του ναυτικού κατά την Επανάσταση


Κωνσταντίνος Κανάρης ο αγωνιστής και ναυτικός που με την χρήση των πυρπολικών του στήριξε και δόξασε την Ελλάδα.

Ο Καποδίστριας μαθαίνει ότι φεύγουν οι διάφοροι Κουντουριώτηδες από την Ύδρα, οι διάφοροι Μαυρομιχάληδες από τη Μάνη και πηγαίνουν στην Αγγλία και στη Γαλλία. Κατηγορούν τον Καποδίστρια ότι είναι τύραννος και καταπιέζει τον Ελληνικό λαό, ότι έχουν χάσει την ελευθερία τους, πράγματα ψευδή. Αρχίζουν, εκτός από τη δυσφήμηση του στο εξωτερικό, να τον δυσφημούν και στο εσωτερικό, όποτε ξέσπάει ένας εμφύλιος.Με βάση τη Μάνη και την Ύδρα γίνονται επαναστατικά κινήματα που είναι τρομερά. Να βλέπετε τον Κανάρη να κυνηγάει τον Μιαούλη να τον συλλάβει, να βλέπετε τον Κουντουριώτη να καταδιώκεται. Οι Έλληνες να έχουν ταχθεί, άλλοι με τον Καποδίστρια, άλλοι με τον Μαυρομιχάλη και να συγκρούονται. Τελικά ο Καποδίστριας κατορθώνει να επιβληθεί γιατί είχε οργανώσει ένα μοντέρνο και τακτικό στρατό.Αυτά που ζητούσαν οι Μαυρομιχαλαίοι, να παίρνουν χρήματα για να συντηρούν δήθεν χιλιάδες στρατό και να λεηλατούν τα λίγα χρήματα συγκέντρωνε το Ελληνικό κράτος από εράνους και από τα λίγα έσοδα του δεν ήταν δυνατόν να γίνει. Η σύγκρουση με τον Μαυρομιχάλαιους και μιας μικρής ομάδας γύρω από αυτούς που τους υποκινούσαν οι ξένοι φαινόταν αναπόφευκτη. Ο Καποδίστριας ήξερε ότι κινδύνευε η ίδια του η ζωή, αλλά δεν φοβότανε. Ασχολήθηκε με την πολιτική από μικρή ηλικία, ήταν αγωνιστής, δεν ασκούσε την πολιτική σαν πάρεργο ή επειδή δεν είχε κάτι άλλο να κάνει και κυρίως δεν ασκούσε πολιτική εκ του ασφαλούς. Ήταν πάντοτε αγωνιστής και όπως αναφέρθηκε παλαιότερα είχε συλληφθεί, είχε φυλακιστεί, είχε καταδικαστεί σε θάνατο και γενικά είχε μια περιπετειώδη ζωή. Αυτός που με τη θέληση του έκανε αυτούς τους αγώνες γιατί με τα χρήματα που διέθετε θα μπορούσε να ζει στην Ευρώπη σαν άρχοντας και να μην ενδιαφέρεται για τίποτα. Όμως από αγάπη προς την Ελλάδα και από μια ιδιαίτερη αρχαιολατρία που είχε, ο Βιλλεμέν ο συγγραφέας αναφέρει ότι η πραγματική πατρίδα του Καποδίστρια ήταν η Αρχαία Ελληνική λογοτεχνία.

Από αγάπη προς την Ελλάδα λοιπόν ο Καποδίστριας έδωσε όλη του τη περιουσία και τελικά την ίδια του τη ζωή. Οι μεγάλες δυνάμεις που συνωμοτούσαν είχαν για αρχηγό τον Ρουέν που ήταν αντιπρόξενος της Γαλλίας στο Ναύπλιο. Ο ίδιος ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια στις επιστολές που έγραψε και έχουν διασωθεί λέει «Ανάθεμα τους Άγγλο – Γάλλους που ήταν η αιτία και εγώ να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους και το Έθνος να χάσει έναν κυβερνήτη που δεν θα ματαβρεί . Το αίμα του με παιδεύει έως σήμερα».

Αυτά, να μετανιώνουμε δηλαδή αφού σφαχτούμε και αφού σκοτωθούμε μεταξύ μας είναι συνηθισμένα στην Ελληνική Ιστορία. Το κακό όμως έχει ήδη γίνει. Ο Ζωγράφος, μια ξένη που αποκήρυξε την Ορθοδοξία και πήγε σε άλλη θρησκεία συγκέντρωσαν και διέθεσαν 1.000 βενετικά φλουριά και χρηματοδότησαν τη δολοφονία του Καποδίστρια.

Αυτό το μιαρό έργο ανάλαβε να το κάνει ο Κων/νος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης.Ο Καποδίστριας είχε πληροφορίες αλλά δεν λάμβανε μέτρα ασφαλείας. Προσωπικός του φρουρός ήταν ένας Κρητικός που ονομαζότανε Κοκώνης και ο οποίος είχε χάσει το ένα του χέρι στον αγώνα της Επανάστασης. Ο Καποδίστριας κάθε Κυριακή πρωί πήγαινε στην εκκλησία, γιατί ο Καποδίστριας ήταν βαθύτατα Χριστιανός. Όταν επρόκειτο να αναλάβει ηγεμόνας της Ελλάδος ο Λεοπόλδος ο Καποδίστριας του έθεσε δύο όρους. Ο πρώτος ήταν να γίνει Χριστιανός Ορθόδοξοςκαι ο δεύτερος, από το προσωπικό του ταμείο να δοθούν χρήματα στην Ελλάδα. Τελικά δεν ορκίστηκε ο Λεοπόλδος Βασιλέας της Ελλάδας, προτίμησε να πάει στο Βέλγιο που ήταν και πιο ήσυχα. 



Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ


Ο Καποδίστριας πήγαινε λοιπόν κάθε Κυριακή στην εκκλησία συνοδευόμενος από το μονόχειρα φρουρό του και ένα στρατιώτη σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, κατ άλλους μόνο από το μονόχειρα φρουρό. Στο δρόμο συνάντησε τους Μαυρομιχαλαίους, τον Κων/νο και τον Γεώργιο, τους χαιρέτησε και τον χαιρέτησαν και οι δύο Μαυρομιχαλαίοι πήγαν και στάθηκαν δίπλα στη πόρτα της εκκλησίας. Ο Καποδίστριας κατάλαβε ότι κάτι κακό τον περίμενε, δεν δείλιασε όμως.Πλησίασε και πριν φτάσει να μπει στην είσοδο έβγαλε καπνό – ταμπάκο, τον φύσηξε στη μύτη του και γυρίζοντας το κεφάλι προς τα πίσω, να μην τους βλέπει προσπάθησε να μπει μέσα στην εκκλησία. Ο Καραγιάννης, ο αστυνομικός που παρακολουθούσε τους Μαυρομιχαλαίους, ενώ μετείχε στη συνομωσία πυροβολεί τον Καποδίστρια. Η σφαίρα όμως δεν τον πετυχαίνει και χτυπάει στη παραστάδα δίπλα στη πόρτα της εκκλησίας όπου ακόμα υπάρχει. Ο Κων/νος Μαυρομιχάλης τραβάει το όπλο του και πυροβολεί, σχεδόν εξ επαφής τον Καποδίστρια στο κεφάλι, ο Καποδίστριας πέφτει νεκρός, αλλά πέφτοντας του ορμάει ο Γεώργιος με ένα μαχαίρι και του δίνει μερικές μαχαιριές.



Γεώργιος Μαυρομιχάλης γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν αγωνιστής του 1821 και παράλληλα Φιλικός. Ένας από τους δολοφόνους

Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, νεότερος αδελφός του Πετρόμπεη, αγωνιστής του 1821 και ο δεύτερος δολοφόνος του Καποδίστρια.

Επακολούθησε αναταραχή ο κόσμος που ήταν μέσα στην εκκλησία άκουσε τους πυροβολισμούς και βγήκε έξω. Βλέποντας τον αγαπημένο του κυβερνήτη νεκρό, άρχισε λυσσασμένα να κυνηγάει τους Μαυρομιχαλαίους. Αυτοί με το αγριεμένο πλήθος από πίσω άρχισαν να τρέχουν προς την πρεσβεία της Γαλλίας. Όπως όμως έτρεχαν, βγήκε ο στρατηγός Φωτομάρας στο μπαλκόνι του σπιτιού του, τους πυροβολεί και ο Κων/νος πέφτει κάτω. Το πλήθος τον έπιασε, τον διαμέλισε κυριολεκτικά και τα μέλη του τα πέταξε στη θάλασσα. Ο Γεώργιος σώθηκε και μπήκε στη πρεσβεία. Το πλήθος εξαγριωμένο περικύκλωσε τη πρεσβεία και ζητούσε τη παράδοση του Γεωργίου. Ο συνταγματάρχης Αλμέιδας, ήταν ένας συνταγματάρχης άξιος της ιδιότητας του συνταγματάρχη, μπαίνει μέσα στη Γαλλική πρεσβεία και ζητάει από τον Ρουέν να του παραδώσει τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Εκείνος του απαντάει: «Όχι αυτό δεν θα το κάνω και αν τυχόν τον πάρετε να ξέρετε ότι και οι τρεις πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων θα φύγουμε από τη Ελλάδα».

Ο Αρμέιδας τους, τους απάντησε: «Αντίο σας! Να σηκωθείτε να φύγετε! εμένα θα μου παραδώσετε το Γεώργιο Μαυρομιχάλη γιατί αν δεν το κάνετε θα κάψω τη πρεσβεία και θα τα κάνω όλα γυαλί».
Βγήκε έξω, μάζεψε ξύλα γύρω από τη πρεσβεία και ετοιμάστηκε να τη κάψει, οπότε οι Γάλλοι αναγκάστηκαν και τον παράδωσαν. Ο Γεώργιος φυλακίστηκε πρώτα στο Μπούρτζι, μετά στο Παλαμήδι, αργότερα δικάστηκε σε θάνατο, έκανε μια αναίρεση στο αναθεωρητικό δικαστήριο που απορρίφτηκε και εκτελέστηκε σαν κοινός εγκληματίας, αυτός που πραγματικά είχε αγωνιστεί κατά τη διάρκεια της επαναστάσεως για την Ελλάδα και είχε και διατελέσει και πρωθυπουργός.
==============================================

 Ο ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ